Φανταστικοί διάλογοι

«-Φίλε μου, Φαίδωνα, τι θα γίνει με σένα, επιτέλους;

-Τι να γίνει; Τι θες να πεις;

-Από τον περασμένο Φεβρουάριο που σε είδα τελευταία φορά έχεις φαρδύνει επικίνδυνα! Σταμάτα πια να τρως! Οι φολίδες σου έχουν αρχίσει να τεντώνονται άσχημα. Σε λίγο δεν θα μπορείς ούτε να συρθείς!

-Μπα; Κι από πότε μας βγήκες φιλόζωο φάντασμα εσύ; Φύσα εκεί το φαγκότο σου και παράτα με ήσυχο.

-Εγώ φταίω, που φροντίζω για την υγεία σου, αχάριστο φίδι! Θα σ’ αφήσω να γίνεις σαν φάλαινα και να μην μπορείς να κουνηθείς, φουκαρά μου!

-Εμάς τα φίδια λένε φαρμακερά, εσύ στάζεις φαρμάκι! Και σταμάτα να φυσάς, επιτέλους! Όλο φασαρία είσαι! Μας βγήκε φιλόμουσο το φάντασμα, κατάλαβες εκεί… Αλλά ξέχασα! Κατάγεσαι από φιλότεχνη φαμελιά!

-Λίγα για το σόι μου, Φαίδωνα! Εγώ είμαι τρίτος ξάδερφος του….

-…του φημισμένου Φαντάσματος της Όπερας του Λονδίνου, ξέρω, ξέρω! Βαρέθηκα να το ακούω τόσα χρόνια. Μόνο που εδώ δεν είναι Λονδίνο, καημένεεεεεεεε, είναι Φάρσαλα. Και αυτό εδώ μέσα δεν είναι όπερα αλλά… φιλαρμονική του δήμου! Πάρ’ το χαμπάρι, επιτέλους και σταμάτα να φέρεσαι σαν λόρδος! Και στο κάτω κάτω, ποιος θαρρείς ότι σε βλέπει; Κανείς. Πάλι καλά που ‘χεις κι εμένα και λες καμιά κουβέντα, αλλιώς…

-Φαίδωνα, σταμάτα να γίνεσαι επιθετικός και να φωνάζεις. Τι θαρρείς; Πως σε φοβάμαι; Λοιπόν, άσε τις φλυαρίες και δες εδώ αυτό το φυλλάδιο που σου ‘φερα.

-Τι ‘ναι πάλι, ρε Φρειδερίκο; Παράτα με κι έχω μια πείνα…

-Τι πείνα πια; Φίμωτρο σου χρειάζεται! Από το πρωί έχεις φάει: ένα φαγκρί με φύκια και φασόλια, μια γεμιστή φραγκόκοτα στον φούρνο, μια φαγιάντσα φράουλες, ένα φιλέτο φρίσσας, μια κατσαρόλα φρικασέ, μια γαβάθα φιδέ, ένα πιάτο φακή με εφτά φρυγανιές… Έλεος πια! Μου φέρνεις αναγούλα!

Γιατί με κοιτάς σαν βρεγμένη γάτα;

-Γιατί ο φίλτατος αρχιμουσικός πέρασε το μεσημέρι που έλειπες και με φίλεψε μια φούχτα φιστίκια και μια φιάλη χυμό από φρέσκα φρούτα: φιρίκια, φραγκοστάφυλα και φραγκόσυκα.

-Μόνο αυτά;

-Ναι. Και τώρα πίνω ένα φλιτζάνι φασκόμηλο γιατί μου φαίνεται πως άρπαξα ένα φθινοπωρινό συναχάκι και φτερνίζομαι. Πάντως για να μη λες… έβαλα φρουκτόζη αντί για ζάχαρη...

-Ε, φτάνει πια! Ως εδώ! Σήκω. Σήκω σου λέω!

-Πού θα πάμε; Φεύγουμε;

-Ναι, λέω να σε βγάλω βόλτα στη φεγγαράδα!

-Μα, είναι μεσημέρι ακόμα!

-Φαίδωνα, μ’ εκνευρίζεις! Θα σε φίμωνα, αλλά σου ‘χω κάτι καλύτερο για να απασχολήσω το φοβερό σου στόμα.

-Δεν… δεν καταλαβαίνω.

-Εμ, δε διάβασες το φυλλάδιο! Λοιπόν, για να μην καθυστερούμε, θα σου τα πω εγώ. Μια και ζεις στον χώρο της φιλαρμονικής και μια και είμαι φίλος σου, αποφάσισα…

-Οχ!

-Αν δεν πάψεις, θα σου ρίξω φάπα!

-Μάλιστα, σταματάω. Λέγε.

-Θα πάρεις μέρος στο φετινό φεστιβάλ πνευστών.

-Πώς;

-Όπως το ακούς. Θα μάθεις να παίζεις φυσαρμόνικα ή φλάουτο.  Διάλεξε.

-Μα…

-Ούτε μα, ούτε… ξε-μα. Φυσαρμόνικα θα μάθεις, που είναι και ωραία. Φυσικά, θα έχεις την τιμή να είσαι φοιτητής μου! Και ως τον ερχόμενο μήνα θα ‘σαι πανέτοιμος και θα πάρεις μέρος στο φεστιβάλ!

-Σαν πολύ δεν ενθουσιάζεσαι εσύ; Και πού θα βρούμε φυσαρμόνικα;

-Ορίστε!!!! Η αγαπημένη μου χρυσαφί φυσαρμόνικα, δώρο της λατρεμένης  μου προπροπρογιαγιάς! Εμπρός, ξεκίνα! Θα ακουμπήσεις εδώ τα χείλη σου και θα φυσήξεις σ’ αυτές τις τρυπούλες…

-Φφφφφφφφφφφ! Έτσι;

-Σταμάτα, σταμάτα, φάλτσε!!!!! Τι έπαιξες; Έλα, πάμε ξανά. ΦΑΑααααααααα!

-Φφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφ!

-ΣΤΟΠ, ΣΤΟΠ!!!!!!!!!! ΉΤΑΝ ΦΡΙΧΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!! Τα αφτάκια μου!!!! Πο πο! Θα χρειαστώ φάρμακα!!!

-Τι φωνάζεις, ρε Φρειδερίκο; Κόντεψε η γλώσσα μου να δεθεί φιόγκος! Φιρί φιρί το πας να πάθω καμιά φαρυγγίτιδα; Και πού θα βρω ωτορινολαρυγγολόγο για φίδια; Αααααα, φεύγω! Αφού ξέρεις, ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΩ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ! Γι’ αυτό δεν εγκατέλειψα κι εκείνον τον διάσημο φακίρη με το φούξια φέσι που έπαιζε κλαρίνο και περίμενε να χορεύω για να φωτογραφίζονται οι τουρίστες και να κερδίζει λεφτά; Άσε με και πείνασα. Αυτή η φανταστική κοτόπιτα της κυρα-Φρόσως… μου ‘σπασε τη μύτη.»

Από τη φούρια του να φύγει, λες κι έβγαλε φτερά κι εξαφανίστηκε. Μάλιστα,  λίγο πριν γλιστρήσει στον φωταγωγό, κόντεψε να πιάσει την ουρά του στη φάκα του ποντικιού. Αχ, πολυαγαπημένε μου εξάδελφε, απέτυχα ο φτωχός. Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειές μου, δεν κατάφερα να πείσω αυτό το φαγανό φίδι να ασχοληθεί με τη μουσική.

Κλείνοντας το γράμμα μου, θα ήθελα να σε προσκαλέσω στα Φάρσαλα για να λάβουμε μαζί μέρος στο φετινό φεστιβάλ. Εσωκλείω στον φάκελο φωτοτυπία της ανακοίνωσης της γιορτής αυτής και περιμένω με ανυπομονησία νέα σου.

Με απεριόριστη αγάπη
ο εξάδελφος και φανατικός θαυμαστής σου

Φρειδερίκος Φανταστικός