Μια ιδιαίτερη ιστορία

Ίσως τώρα αναρωτιέστε τι δουλειά έχει ένας ιππότης με έναν ιπποπόταμο. Ούτε και οι ίδιοι μπορούσαν ποτέ να φανταστούν πως θα συναντιούνταν και θα γίνονταν αχώριστοι. Αλλά, ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

Ο Ιδομενέας ήταν ένας ικανότατος ιππότης, γενναίος, τολμηρός και ατρόμητος. Ριχνόταν σε κάθε μάχη με ορμή ιππεύοντας το εκπληκτικό, μαύρο του άλογο. Από τις πολλές μάχες όμως και τα πολλά τρεχαλητά, ο Ιάσωνας, το μαύρο άλογο του ιππότη, κουράστηκε και μια μέρα πήγε στον ιππέα του και του δήλωσε παραίτηση.

-Ιππότη μου, δεν μπορώ άλλο να σε ακολουθώ στις μάχες και θέλω να παραιτηθώ, είπε με ύφος επίσημο.

-Μα, δεν είναι δυνατόν! Είσαι ο πιστός μου σύντροφος! Πού ξανακούστηκε ιππότης χωρίς άλογο;, απάντησε ενοχλημένος ο Ιδομενέας.

-Λυπάμαι που στο λέω, αλλά η απόφασή μου είναι οριστική. Βαρέθηκα να τρέχω και να ισοπεδώνω τα πάντα στο πέρασμά μου και να ‘χω κι εσένα στην πλάτη μου να πολεμάς με το σπαθί σου. Είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη δουλειά και από θαύμα δεν έχουμε σκοτωθεί και οι δυο μας τόσα χρόνια. Ε, λοιπόν, παραιτούμαι. Αφήνω τις μάχες και τους σκοτωμούς. Εγώ… εγώ πάντα ονειρευόμουν να κάνω καριέρα στον ιππόδρομο! Τρελαίνομαι για ιπποδρομίες! Και μην προσπαθήσεις καθόλου να με μεταπείσεις, η απόφασή μου είναι οριστική.

Όσο κι αν ικέτευε ο Ιδομενέας, ο Ιάσωνας δεν άκουγε τίποτα. Ήταν αποφασισμένος να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Έτσι, ο ιππότης έμεινε χωρίς… ίππο και κόντευε να σκάσει από τη στενοχώρια του. 

Όλο τον Ιούνιο περιπλανιόταν μήπως βρει κάποιο άλογο που θα μπορούσε να το ιππεύσει και να ξαναριχτεί στις μάχες, αλλά δε βρήκε πουθενά κανένα άλογο πρόθυμο για τέτοια δουλειά. Καθώς τριγυρνούσε ιδρωμένος και κουρασμένος, χώθηκε σ’ ένα δάσος κι έκατσε σε έναν ίσκιο να ξεκουραστεί. Μόνο τότε κατάλαβε πόσο όμορφη ήταν η φύση γύρω του. Μόνο τότε, μακριά από τις μάχες και τα τρεχαλητά, βρήκε χρόνο να παρατηρήσει τα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα και ενθουσιάστηκε από την ομορφιά που έβλεπε. Ιδιαίτερα θαύμασε την ομορφιά ενός κατακόκκινου ιβίσκου. Μάλιστα ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που θέλησε να αγοράσει ένα κομμάτι γης και να ασχοληθεί με την καλλιέργεια διαφόρων φυτών. Έτσι κι έκανε.

Είχε περάσει ένας χρόνος που ο Ιδομενέας ασχολιόταν με την καλλιέργεια των φυτών του, ώσπου, ξαφνικά, μια μέρα, ένιωσε έναν περίεργο ίλιγγο. Έχασε την ισορροπία του και ξαπλώθηκε φαρδύς πλατύς κάτω από μια ιτιά. Όταν αισθάνθηκε ικανός να σηκωθεί, πήγε ίσια στο ιατρείο της περιοχής. Για καλή του τύχη, ήταν στο ισόγειο ενός τριώροφου κτιρίου. “Πάλι καλά!”, σκέφτηκε. “Φαντάσου να ‘πρεπε να ανέβω όλους αυτούς τους ορόφους με τέτοια ζαλάδα!”.

Περίμενε κάμποση ώρα στο σαλονάκι του ιατρείου που μύριζε ιώδιο και παρατηρούσε τον χώρο γύρω του. Ένας υπέροχος πίνακας με θαλασσινό θέμα ήταν πάνω από τον καναπέ. Μα και πίσω από την πολυθρόνα ήταν ζωγραφισμένοι δυο τεράστιοι ιππόκαμποι που κοιτιούνταν μεταξύ τους με λατρεία, ενώ στο τραπεζάκι, εκτός από τα ιατρικά περιοδικά, ήταν ακουμπισμένα και διάφορα κοχύλια και βοτσαλάκια.

Η πόρτα του ιατρείου δεν άργησε να ανοίξει και ο Ιδομενέας ένιωσε μεγαλύτερη ζαλάδα βλέποντας τον γιατρό. Δεν πίστευε στα μάτια του και μάλλον χλόμιασε κιόλας γιατί ο κύριος Ιόλαος, ο γιατρός, του φώναξε με μπάσα φωνή: «Τι χάλια είναι αυτά, κύριε!» και τον βοήθησε να περάσει για εξέταση. Όταν συνήλθε κάπως ο Ιδομενέας και άνοιξε τα μάτια του, είδε από πάνω του σκυμμένο έναν τεράστιο ροζ ιπποπόταμο, με ακουστικά στα αφτιά και γυαλιά στα μάτια, να του παίρνει την πίεση κοιτώντας τον σοβαρά.

-Ο ίλιγγος θα περάσει σύντομα, με ένα καλό γεύμα και δυο ποτήρια φυσικό χυμό πορτοκάλι, κύριε. Όσο για τα εξανθήματα… μην ανησυχείτε… είναι εξανθήματα ιλαράς και θα περάσουν σε μερικές μέρες.

Ο Ιδομενέας είχε καταπιεί τη γλώσσα του.

-Μα… εσείς…;

-Απορείτε, κύριε, πώς ένας ιπποπόταμος από τη Νότια Αφρική, βρέθηκε στην Ιταλία και μάλιστα σε ένα μικρό ιατρείο στην άκρη του δάσους, χαμογέλασε στον Ιδομενέα ο γιατρός.

-Μάλιστα!, απάντησε ο ιππότης που πια ήταν ένας… αγρότης.

-Βλέπετε, το όνειρό μου ήταν να φύγω από τη Νότια Αφρική και να βρεθώ στην Ιθάκη. Ήθελα να ασχοληθώ με τα χόμπι μου, αλλά, οι σπουδές μου στις Ινδίες ήταν πάνω στην ιατρική, οπότε…

-Σπουδές στις Ινδίες…! Και ποια είναι τα χόμπι σας, αν επιτρέπεται;, ρώτησε ο Ιδομενέας όλο περιέργεια.

-Έχω πάθος με την ιχνογραφία και την ιστιοπλοΐα!, είπε ο ιπποπόταμος ντροπαλά.

-Α, μάλιστα! Έτσι εξηγείται το… θαλασσινό σαλόνι σας!, αστειεύτηκε ο Ιδομενέας.

-Ναι… ιχνογραφώντας θαλασσινά τοπία νομίζω ότι τα συνδυάζω και τα δύο, ώσπου να έρθει η ώρα να βρεθώ στην Ιθάκη.

Η κουβέντα του ιδιόρρυθμου γιατρού με τον πρώην ιππότη συνεχίστηκε για κάμποση ώρα. Στη συνέχεια, ο Ιδομενέας είχε μια ιδέα:

-Κύριε Ιόλαε, τι θα λέγατε αν αφήναμε για λίγο την Ιταλία και πηγαίναμε τον επόμενο μήνα στην Ιθάκη; Ξέρετε, εγώ ασχολούμαι με την καλλιέργεια διαφόρων φυτών, αλλά έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους ιβίσκους. Τον Ιούλιο, λοιπόν, γίνεται μια έκθεση λουλουδιών στην Ιθάκη και διοργανώνονται κάποια σεμινάρια καλλιέργειας ιβίσκων. Είχα προγραμματίσει να τα παρακολουθήσω. Θα ήταν χαρά μου αν πηγαίναμε μαζί. Θα είχαμε παρέα στο ταξίδι.

-Χμ… Γιατί όχι, αγαπητέ κύριε Ιδομενέα!, είπε ο γιατρός με ενθουσιασμό. Ο Ιούλιος είναι ιδανικός μήνας για ιστιοπλοΐα!

-Φυσικά! Και θα έχετε και όσο χρόνο θέλετε για τις ιχνογραφίες σας! Η έκθεση διαρκεί δύο εβδομάδες.

-Υπέροχα, αγαπητέ! Η πρότασή σας γίνεται δεκτή με ιδιαίτερη χαρά! 

Έτσι, η ιδιόμορφη αυτή παρέα ξεκίνησε τον Ιούλιο για την Ιθάκη. Και οι δυο τους ενθουσιάστηκαν τόσο από τις ομορφιές του νησιού που δεν έλεγαν να επιστρέψουν! Από τότε αποφάσισαν να περνούν κάθε καλοκαίρι τους, παρέα, στην Ιθάκη όπου η Ιδομενέας θα παρακολουθεί μαθήματα γεωπονικής και ο Ιόλαος θα ζωγραφίζει και θα κάνει ιστιοπλοΐα με την ψυχή του.