Οράτιος και Ολίνα

Ο Οράτιος δεν ήταν μια τυχαία μαϊμού! Η όμορφη Ολίνα τον είχε υιοθετήσει από τότε που εκείνος ήταν πολύ μικρός και μαζί αποτελούν… το δίδυμο της συμφοράς! Ο Οράτιος βρέθηκε από τον θείο της Ολίνας, που είναι δασοφύλακας, όταν ήταν ακόμα μωρό, σε κακή κατάσταση. Για άγνωστο λόγο η μαμά του τον είχε εγκαταλείψει. Ο μικρούλης βρισκόταν σε κίνδυνο κι έτσι, ο θείος Ορέστης τον πήρε μαζί του και τον πήγε στην ανιψιά του για να τον φροντίσει όσο μπορούσε καλύτερα. Ήξερε ο θείος ότι η Ολίνα αγαπούσε πολύ τα ζώα και, κατά σύμπτωση, πάντα τη φώναζε «μαϊμουδίτσα». Έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, ο μικρός βρέθηκε σε πολύ καλά χέρια και σύντομα πήρε και το μεγαλοπρεπέστατο όνομα:  Οράτιος.

Ο Οράτιος μεγάλωνε πολύ γρήγορα και η όμορφη φίλη του το ίδιο. Εκείνος βέβαια δεν είχε ιδέα για τις φιλοδοξίες της ξανθούλας που τον φρόντιζε. Η Ολίνα, από τότε που ήταν μικρή, ήθελε να γίνει ταχυδακτυλουργός. Κι οπωσδήποτε θα γινόταν, ό,τι κι αν έλεγε η μαμά, ο μπαμπάς και οι δάσκαλοί της. Τόσο πεισματάρικο και ξεροκέφαλο κοριτσάκι δεν είχα ξανασυναντήσει ποτέ μου!

Πώς της κόλλησε μια τέτοια ιδέα; Όταν ήταν μικρή, τρελαινόταν να παρακολουθεί ταχυδακτυλουργούς στην τηλεόραση. Αργότερα, ζήτησε από τους γονείς της να την πάνε σε μια παράσταση που δινόταν στη γειτονιά. Ο ενθουσιασμός της ήταν τέτοιος που δεν έκλεισε μάτι μια ολόκληρη εβδομάδα μετά την παράσταση! Όλοι νόμισαν ότι θα πάθαινε κάτι σοβαρό, όμως ο παιδίατρος καθησύχασε τους τρομαγμένους γονείς της. Το κακό απόγινε όταν ο θείος Ορέστης αποφάσισε, στα όγδοα γενέθλιά της, να της χαρίσει ένα ωραίο βιβλίο με ζωηρές εικόνες που είχε τίτλο: «Πώς να γίνεις ταχυδακτυλουργός». Η Ολίνα γούρλωσε τα μάτια όταν το είδε και από εκείνη τη μέρα δεν το άφησε ποτέ από τα χέρια της. Το έπαιρνε μαζί της μέχρι και στο σχολείο!

Για τα περισσότερα όμως κόλπα, χρειαζόταν και κάποιον βοηθό. Γι’ αυτό μόλις είδε το απροστάτευτο μαϊμουδάκι, έλαμψε το πρόσωπό της από χαρά. Είχε μόλις βρει τον βοηθό που της έλειπε!

Όσο όμως ο Οράτιος μεγάλωνε, τόσο πιο… σκανταλιάρης κι απρόσεχτος γινόταν. Η Ολίνα δεν έλεγε να καταλάβει πως ο βοηθός της ήταν μόνο ένα μαϊμουδάκι που θέλει να παίζει, να τρέχει, να σκαρφαλώνει και να κάνει ζαβολιές κι έτσι… τον έβαζε με τις ώρες να προσπαθεί να πετάξει στον αέρα τρία μεγάλα πορτοκάλια, το ένα μετά το άλλο και μάλιστα χωρίς να του πέσουν κάτω. Το κόλπο αυτό ήταν σκέτη καταστροφή! Το ένα μετά το άλλο τα πορτοκάλια έπεφταν παντού, με αποκορύφωμα... στα τζάμια του σαλονιού της γιαγιάς. Η ζημιά αυτή στάθηκε η αιτία το κόλπο αυτό να αφαιρεθεί από τον κατάλογο με τα κόλπα της ταχυδακτυλουργού.

Στη συνέχεια η Ολίνα προσπάθησε να μάθει στον Οράτιο να κάνει πίσω τούμπες στον αέρα. Όσες μέρες κράτησε κι αυτή η λόξα, το ένα μετά το άλλο τα βάζα, οι καθρέφτες και όλα τα γυαλικά του σπιτιού εξαφανίστηκαν. Η μαμά θύμωσε τόσο, που έβαλε την Ολίνα τιμωρία στο δωμάτιό της για όλο το βράδυ και άφησε τον Οράτιο χωρίς την αγαπημένη του λιχουδιά για οχτώ μέρες!

Σειρά είχαν τα κόλπα με τις ταλαντώσεις από τα φωτιστικά. Όχι, που θα έβαζε μυαλό η ομορφούλα μας! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο τσίριξε ο μπαμπάς όταν είδε το πολύφωτο του σαλονιού φαρδύ πλατύ στο πάτωμα με όλες τις λάμπες διαλυμένες και τα γυαλιά σκορπισμένα τριγύρω.

Εκείνο όμως που στάθηκε μοιραίο για την… καριέρα της Ολίνας ως ταχυδακτυλουργός ήταν το κόλπο με την εξαφάνιση του μικρού της αδερφού. Ο Οράτιος είχε πεισμώσει πια για τα καλά και δεν έλεγε να ακολουθήσει την παραμικρή εντολή. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί ποιος ξέρει τι άλλο θα μπορούσε να είχε συμβεί! Η Ολίνα έβαλε τον μικρό της αδερφό μέσα σε μια χαρτόκουτα, την κόλλησε καλά με χαρτοταινία και βάλθηκε να τη στριφογυρίζει τόσο έντονα, χωρίς να δίνει σημασία στα κλάματα και στις φωνές του Ορφέα που ήταν μέσα στο κουτί. Δεν πέρασε πολλή ώρα και από τα πολλά χτυπήματα σε έπιπλα και τοίχους, ο Ορφέας έκανε εμετό και η Ολίνα βρέθηκε αγκαλιά με τον Οράτιο να ακούει το μάλωμα της μαμάς, του μπαμπά και του θείου Ορέστη, που βρέθηκε εκείνη την ώρα στο σπίτι. 

Κάπως έτσι σταμάτησε η καριέρα μιας μεγάλης ταχυδακτυλουργού και του βοηθού της. Οι γονείς της… πολυτάλαντης μικρής αποφάσισαν ότι ο Οράτιος θα περνούσε καλύτερα στο ζωολογικό πάρκο της πόλης τους, μακριά από τα χέρια της κορούλας τους κι εκείνη, τι να ‘κανε, το δέχτηκε. Έτσι ο καταταλαιπωρημένος μαϊμουδάκος βρήκε, επιτέλους, την ησυχία του. Η Ολίνα τον επισκεπτόταν κάθε Σαββατοκύριακο και του έδειχνε τα τελευταία ταχυδακτυλουργικά κόλπα που είχε μάθει. Κι έτσι… έζησαν αυτοί οι δυο καλά κι οι γονείς της… καλύτερα.