Εξωπραγματικές φιλίες

Επιτέλους, έφτασε η στιγμή να σας μιλήσω για ένα περίεργο δίδυμο, τον Έρμαν, τον εξωγήινο και τον Έλμο, τον ελέφαντα. Οι δυο αυτοί φίλοι μου γνωρίστηκαν πριν από εφτά χρόνια και από τότε είναι αχώριστοι. Εγώ έμαθα γι’ αυτούς από τις εφημερίδες, όμως είχα την τύχη να τους γνωρίσω από κοντά και να γίνουν φίλοι μου.

Ας αρχίσουμε πρώτα από τον Έλμο, τον ελέφαντα. Ο Έλμο ζούσε κι εργαζόταν σε τσίρκο. Και λέω «ζούσε» κι «εργαζόταν» γιατί πια… ούτε ζει, ούτε εργάζεται σε τσίρκο. Τώρα πια είναι ένας εκδότης παιδικών βιβλίων και συνεργάζεται, εκτός από τον Έρμαν, και με τους καλύτερους συγγραφείς σ’ όλο τον κόσμο. Πριν γίνει ένας επιτυχημένος εκδότης όμως, ο Έλμο είχε μεγάλους μπελάδες στο τσίρκο. Τόσο μεγάλους μάλιστα που αναγκάστηκε να τα παρατήσει όλα και να φύγει.

Ο Έλμο δε θα μπορούσαμε ποτέ να ισχυριστούμε πως ήταν ένας ευλύγιστος ακροβάτης. Αν και εκπαιδεύτηκε πολλά χρόνια στην ενόργανη γυμναστική, ποτέ δεν κατάφερε να μη γίνει ρεζίλι και να μην κερδίσει τα κοροϊδευτικά γέλια και βλέμματα όλων. Δεν ήταν διόλου εγκρατής! Είχε φτάσει τα επτακόσια είκοσι κιλά και ήταν τόσο, μα τόσο, άγαρμπος που κινδύνευαν όλοι γύρω του. Την τελευταία εβδομάδα μάλιστα, πριν εγκαταλείψει το τσίρκο και φύγει οριστικά μακριά, είχε εκθέσει τρομερά τον εκπαιδευτή του. Εκσφενδόνισε με εκπληκτική δύναμη έναν κουβά νερό στο κεφάλι μιας γριάς κυρίας, κάνοντας την καλοχτενισμένη περούκα της να γλιστρήσει από το κεφάλι της και να φανεί η γυαλιστερή φαλάκρα της, έριξε με την μπάλα την εσωτερική κουρτίνα του τσίρκου, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν στη σκηνή οι ακροβάτισσες την ώρα που προσπαθούσαν να ντυθούν, ενώ στην τελευταία βουτιά που επιχείρησε έσπασε τον βατήρα και, πέφτοντας, εκτόπισε όλο το νερό κάνοντας μούσκεμα όλους τους θεατές των εννιά πρώτων σειρών! Το έδαφος ράγισε σ’ εκείνο το σημείο κι ο ίδιος βρέθηκε με μια σοβαρή εξάρθρωση στο αριστερό εμπρός πόδι. Πόνεσε πολύ αυτή η τελευταία παράσταση. Γι’ αυτό ο Έλμο πήρε τη μεγάλη απόφαση και έφυγε από το τσίρκο. Δεν έμεινε όμως και πολύ μόνος του, γιατί μέσα σε εννιάμισι ώρες είχε γνωρίσει τον Έρμαν.

Ο Έρμαν είχε έρθει στη Γη από τον πλανήτη του, τον Έψιλον 99, εντελώς απογοητευμένος και κατσούφης, θλιμμένος και σοβαρά στεναχωρημένος. Ο Έρμαν ήταν ένας ευαίσθητος κι ευάλωτος εξωγήινος, με χρυσή καρδιά, μεγάλη ευγένεια και εξαιρετικό ταλέντο στη ζωγραφική! Ένας υπέροχος και τρομερά ευχάριστος τύπος, που, άμα τον γνωρίζατε, σίγουρα θα τον εκτιμούσατε απεριόριστα. Ο ίδιος όμως δεν είχε την εικόνα αυτή για τον εαυτό του. Στον πλανήτη του όλοι οι κάτοικοι, εκτός από εκείνον, είχαν έναν εξαιρετικά ανεπτυγμένο εγκέφαλο. Ο Έρμαν όμως δεν ακολουθούσε τον κανόνα. Ο εγκέφαλός του ήταν μάλλον… προηγούμενης τεχνολογίας και δεν μπορούσε να ακολουθήσει τους φίλους, τους συμμαθητές και τους συγγενείς του σε ό,τι εκείνοι επιχειρούσαν κι επιτύγχαναν. Κανείς δεν του ανέθετε δύσκολες και πολύπλοκες εργασίες. Όλοι τον περνούσαν για λιγάκι… ελαφρόμυαλο, επιπόλαιο και ξεχασιάρη. Έτσι πάντα έμενε παραπονεμένος να ασχολείται με τις μπογιές και τα πινέλα του.

Ένα απόγευμα λοιπόν, ίσιωσε τα ελαφρώς κατσιασμένα από τη στενοχώρια ελατήριά του, πήρε τα μπλοκ και τα χρώματά του, ανέβηκε στο έλκηθρό του, έδωσε μια κι εξαφανίστηκε από τον Έψιλον 99. Μετά από κάμποσες ώρες ταξιδιού στο διάστημα προσγειώθηκε στη Γη, όπου τον περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Όλα του φαίνονταν υπέροχα και πολύ φωτεινά. Έβγαλε, λοιπόν, μάνι μάνι, τα σύνεργά του κι άρχισε να ζωγραφίζει. Σε ελάχιστο χρόνο είχε ετοιμάσει ένα πανέμορφο πίνακα με εκπληκτικά χρώματα.

Πάνω που ένιωθε ελεύθερος και καμιά έγνοια δε βασάνιζε το μυαλό του, την ώρα ακριβώς που σκεφτόταν ότι δεν έχει πια να εξηγήσει τίποτα και σε κανέναν και ήταν, επιτέλους, ώρα να αφοσιωθεί στη μεγάλη του αγάπη, τη ζωγραφική, πέρασε ο Έλμο αφηρημένος, όπως πάντα, και με το άγαρμπο περπάτημά του σκούντηξε το καβαλέτο του Έρμαν και το έριξε κάτω. Πριν προλάβει να καταλάβει τι είχε συμβεί, το τσαλαπάτησε κιόλας και ο εξαιρετικός πίνακας του Έρμαν χάθηκε κάτω από τις τεράστιες πατούσες του.

Ο καημένος ο ελέφαντας ένιωσε φριχτά, μόλις κατάλαβε τι είχε κάνει και για να επανορθώσει, πρότεινε να πάρει τον άτυχο ζωγράφο στη ράχη του και να τον πάει μια εκδρομή σε ένα μαγευτικό τοπίο, όπου θα μπορούσε να εμπνευστεί και να ζωγραφίσει ανενόχλητος.

Έτσι κι έγινε. Μάλιστα στη διάρκεια αυτής της εκδρομής γεννήθηκε μια ειλικρινής φιλία και μια δημιουργική συνεργασία. Ο Έλμο είχε αρχίσει να εκδίδει παιδικά παραμύθια και ο Έρμαν ήταν ένας εξαιρετικός ζωγράφος με πολύ ζωηρή φαντασία. «Επιστημονική», θα τη χαρακτήριζε κανείς. Έτσι, το επιχειρηματικό πνεύμα του ελέφαντα επικράτησε και ο Έρμαν άρχισε να εικονογραφεί τις ιστορίες των καλύτερων συγγραφέων απ’ όλο τον κόσμο! Τα παιδιά ενθουσιάζονταν με τα βιβλία των εκδόσεων «Ελέφαντας» και, σε ελάχιστο χρόνο, το αλλόκοτο δίδυμο έγινε γνωστό σ’ ολόκληρη τη Γη, μέσω των ειδήσεων, των εφημερίδων, του ίντερνετ… Μέχρι και στον Έψιλον 99, έφτασε η χάρη τους, όπου οι κάτοικοί του όλοι νιώθουν εξαιρετικά υπερήφανοι για τον δικό τους Έρμαν.

Κι έτσι, τόσα χρόνια, ζουν αυτοί καλά… κι εμείς καλύτερα.