Τίμος, ο ταχυδρόμος

Τούτος εδώ είναι ο Τίμος, ο ταχυδρόμος της γειτονιάς μου. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν τεμπέλη, όμως ο Τίμος κάθε άλλο παρά τέτοιος είναι. Ο Τίμος είναι ένας τρομερά υπεύθυνος υπάλληλος. Ποτέ δεν έχει κάνει λάθος ούτε σε έναν τόσο δα φάκελο! Πάντα χαμογελαστός, με το τιγρέ καπελάκι του και την τεράστια τσάντα του στην πλάτη, τρέχει από τα χαράματα να μοιράσει την αλληλογραφία. Βέβαια, πολλές φορές, φτάνει το μεσημέρι και τα γράμματα δεν έχουν ακόμα μοιραστεί, όχι όμως γιατί ο Τίμος βαρέθηκε και σταμάτησε τις διανομές, αλλά επειδή έχει τρομερή φαντασία και σε κάνει να μένεις με το στόμα ανοιχτό. Κι όσο ο Τίμος σε βλέπει να χάσκεις μπροστά του, τόσο περισσότερη σάλτσα βάζει στις ιστορίες του! Την προηγούμενη Τρίτη, μάλιστα, η φαντασία του ταχυδρόμου μας με έκανε να καθυστερήσω και στη δική μου δουλειά. Ο Τίμος με πέτυχε στην πιλοτή του σπιτιού μου και πριν καν μου δώσει τα φάκελα που είχε για μένα, πήρε να μου λέει για το τελευταίο του ταξίδι.

«Οοοο! Πόσες μέρες έχω να σας δω, κυρία Μαριλία!», μου είπε ο Τίμος σφίγγοντάς μου το χέρι. Και πριν προλάβω να του απαντήσω, συνέχισε: «Είχα, που λέτε, επισκεφτεί τη Σουμάτρα, ξέρετε, στον Ισημερινό, γιατί ήθελα από κοντά να δω τη λίμνη Τόμπα. Την ξέρετε; Είχα, τυχαία, πετύχει στο ίντερνετ φωτογραφίες από το μαγευτικό τοπίο της περιοχής κι ενθουσιάστηκα! Αμέσως κατάλαβα ότι θέλω πολύ να πάω ως εκεί. Έκανα, λοιπόν, μια αίτηση στον προϊστάμενό μου στο Ταχυδρομείο όπου δουλεύω και σε λίγες μέρες η άδεια μου εγκρίθηκε. Μάζεψα, λοιπόν, ελάχιστα πράγματα σε ένα σακίδιο κι έφυγα για το μακρινό μου ταξίδι.

Αν και φοβόμουν πολύ τα αεροπλάνα και ένιωθα την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή, αψήφησα τον φόβο μου και πήρα μερικές βαθιές ανάσες. Μέχρι να πω «τριάντα τρία» το αεροπλάνο είχε απογειωθεί και η ταχυπαλμία μου είχε σταματήσει. Τώρα πια μπορούσα να θαυμάσω τα σύννεφα να σχηματίζουν τρομερές φιγούρες στον ουρανό. Να δείτε, κυρία Μαριλία μου, τι όμορφες γατούλες έτρεχαν εκεί πάνω! Τι καταπληκτικά τοτέμ ορθόνονταν κάθε τρεις και λίγο! Μέχρι και ο μικρός τυμπανιστής με το τύμπανό του ήρθε για να ομορφύνει την πτήση μου! Κι ενώ άκουγα ακόμα τους ήχους από το τύμπανό του, το αεροπλάνο προσγειώθηκε στη Σουμάτρααααα.

Ο δυνατός ήλιος με τύφλωσε μόλις κατέβηκα από το αεροπλάνο, γι’ αυτό κι εγώ φόρεσα γρήγορα τα τετράγωνα γυαλιά μου. Όμως, όπως θα θυμάστε από την προηγούμενη περιπέτεια στην Τρίπολη, πάντα όταν φοράω αυτά τα θεότρελα γυαλιά κάτι περίεργο μου συμβαίνει! Το ίδιο κι αυτή τη φορά, κυρία Μαριλία μου. Πού να σας τα λέω!»

Πήρα μια ανάσα προσπαθώντας να του εξηγήσω ότι βιάζομαι για τη δουλειά, αλλά ο Τίμος συνέχισε απτόητος την ιστορία του.

«Πάνω που κοιτούσα, που λέτε, τον χάρτη μου κι ετοιμαζόμουν να πάω στη λίμνη Τόμπα, μια τεράστια τετράπαχη τίγρη πέρασε με φοβερή ταχύτητα από δίπλα μου και με έριξε χάμω! Έμεινα ακίνητος από την τρομάρα μου όταν η τίγρη γύρισε κι άρχισε να χώνει τη μουσούδα της ανάμεσα στα μαλλιά μου και να με μυρίζει! Κόντευα να πάθω συγκοπή! Τη στιγμή όμως που η μύτη της έφτασε πάνω από τα τετράγωνα γυαλιά μου, είδε το πρόσωπό της στους φακούς και σταμάτησε ενθουσιασμένη. Κοιτούσε μια από ‘δώ, μια από ‘κεί και καμάρωνε το κιτρινόμαυρο τρίχωμά της. Ούτε που μου ‘δινε σημασία πια. Τότε κι εγώ ξεθάρρεμα και της είπα τρυφερά: “Τι όμορφη που είστε, κυρία Τίγρη μου!” κι εκείνη σταμάτησε, με κοίταξε και συστήθηκε με επίσημο ύφος: “Τέτα Τιπάτιους. Βασίλισσα της λίμνης Τόμπα”. Ενθουσιάστηκα! Πού θα ‘βρισκα καλύτερη ξεναγό από την Τέτα; Πετάχτηκα πάνω όλο χαρά, της είπα ότι στη χώρα μου ήμουν ταχυδρόμος κι ότι είχα έρθει ως τη δική της για τουρισμό και πως θα ‘ταν μεγάλη τιμή για μένα, αν μπορούσε φυσικά, να με ξεναγήσει στις τοπικές ομορφιές. Έτσι, η τεράστια τετράπαχη τίγρη με ανέβασε στην πλατιά ράχη της και ξεκινήσαμε παρέα μια περιπέτεια, άλλο να σας λέω κι άλλο να το ζείτε, κυρία Μαριλία μου!» 

Δυστυχώς όμως δεν είχα άλλο χρόνο για να ακούσω το… καλύτερο που είχε να μου διηγηθεί ο Τίμος. Έπρεπε να τρέξω για τη δουλειά, αν δεν ήθελα να ‘χω μπελάδες με τον διευθυντή. Χαμογέλασα, λοιπόν, ευγενικά στον ταχυδρόμο, τον ευχαρίστησα για τα γράμματα που μου έφερε κι έφυγα πολύ βιαστική. Αργότερα, κοιτώντας καλύτερα τον φάκελο, συνειδητοποίησα ότι πάνω το ορθογώνιο γραμματόσημο απεικόνιζε μια ταριχευμένη τίγρη μέσα σε μια πεντακάθαρη βιτρίνα...